Półka
Patofizjologia
miastenia jest stanem autoimmunologicznym (reakcja nadwrażliwości typu II), w wyniku której powstają autoimmunologiczne przeciwciała przeciwko receptorom ACh, na skrzyżowaniu nerwowo-mięśniowym. Przeciwciała przeciwko receptorom ACh zmniejszają dostępność receptorów ACh do endogennego ACh. Zapobiega to potencjałowi endplate i skurczowi mięśni., W rezultacie objawy takie jak osłabienie mięśni nie są zaskoczeniem, szczególnie w mięśniach pozaocznych, ponieważ mięśnie te są w ciągłym użyciu i mają mniejszą gęstość receptorów ACh. Pacjenci mogą również doświadczać trudności żucia i osłabienie kończyn. Objawy te nasilają się wraz ze stosowaniem i postępem w ciągu dnia, ponieważ ACh w rozszczepie przedsynaptycznym jest wyczerpany i niewystarczający do konkurowania z przeciwciałami receptora ACh., MG diagnozuje się przez szukanie przeciwciał receptor ACh (czułość 80% do 90%) lub w przypadkach, gdy podejrzenie kliniczne jest wysokie, ale przeciwciała receptor ACh są negatywne( seronegatywne MG), kinaza specyficzna dla mięśni (piżmo) może pomóc w postawieniu diagnozy.
badania neurofizjologiczne, takie jak supramaksymalna powtarzalna stymulacja nerwów (RNS) nerwu obwodowego przy 3 Hz i elektromiografia pojedynczego nerwu mogą być również wykorzystywane do diagnozy, ale nie są one specyficzne dla MG. Jednakże 10% spadek RNS jest uważany za zgodny z MG., Około 10% pacjentów z autoimmunologiczną MG ma grasiczaka. Leczenie w MG jest ukierunkowane na zwiększenie stężenia ACh w rozszczepie synaptycznym przy użyciu inhibitorów esterazy ACh, które zapobiegają rozpadowi ACh w rozszczepie synaptycznym i przewyższają konkurencyjne przeciwciała. Przykładami inhibitorów esterazy ACh są Neostygmina lub pirydostygmina, edrofonium i fizostygmina., Edrofonium nie jest stosowany klinicznie w leczeniu MG, ponieważ jest bardzo krótko działającym inhibitorem esterazy ACh, ale może być stosowany w diagnostyce MG, jeśli objaw osłabienia mięśni i pozaogniskowego ustąpi po podaniu. Fizostygmina nie jest również stosowana, ponieważ jest rozpuszczalną w lipidach aminą trzeciorzędową, która przekracza barierę krew-mózg. Inne postępowanie Medyczne MG obejmuje stosowanie steroidów (prednizonu) i środków oszczędzających steroidy (azatiopryny, cyklofosfamidu, takrolimusu lub mykofenolanu)., U pacjentów opornych na leczenie, zwłaszcza z piżmem, można stosować rytuksymab, przeciwciało monoklonalne anty-CD20 B cell. Powikłania MG obejmują ostre zaostrzenia kryzysów miastenicznych, w których pacjent rozwija ostre osłabienie mięśni i zajęcie układu oddechowego. U tych pacjentów stosuje się immunoglobuliny dożylne, które wiążą autoprzeciwciała lub plazmaferezę, która usuwa autoprzeciwciała z krwi. Pacjenci z kryzysem oddechowym mogą również wymagać wsparcia wentylacyjnego.,
LES jest chorobą autoimmunologiczną wywołaną przez przeciwciała przeciwko bramkowym kanałom wapniowym na błonie przedsynaptycznej. Zapobiega to przedostawaniu się Ca do terminalu nerwowego i wywołaniu fuzji pęcherzyków ACh z błoną synaptyczną. Dlatego zasadniczo zapobiega uwalnianiu ACh do rozszczepu synaptycznego i ostatecznie zapobiega skurczom mięśni. Około 50% pacjentów z LES ma raka drobnokomórkowego płuc. Palenie znacznie zwiększa to ryzyko. LES dzieli się na dwie główne podgrupy: LES z drobnokomórkowym rakiem płuca i LES bez drobnokomórkowego raka płuca., LES bez drobnokomórkowego raka płuca jest istotnie związany z HLA-B8 (klasa i HLA) oraz HLA-DR3 i-DQ2 (klasa II HLA). U tych pacjentów może występować zwiększona częstość występowania innych chorób autoimmunologicznych. LES z rakiem płuca nie ma związku z HLA. Objawy LES są podobne do MG. Jednak w LES zaangażowane są proksymalne mięśnie kończyn i odruchy ścięgien są przygnębione. Słabość poprawia się wraz z użyciem., Dzieje się tak, ponieważ przy powtarzających się próbach skurczu mięśni gradient wapnia gromadzi się poza presynaptycznym kanałem Ca, co ostatecznie pozwala endogennemu wapniu na wykluczenie autoprzeciwciał, a to wyzwala uwalnianie ACh w rozszczepie synaptycznym. Osiemdziesiąt procent pacjentów z LES skarży się na proksymalne osłabienie mięśni zarówno rąk, jak i nóg. Mięśnie jamy ustnej i gardła i oczu są lekko dotknięte, więc powieki opadanie powiek i łagodne podwójne widzenie mogą być również obecne. Mogą wystąpić objawy autonomiczne, takie jak suchość w jamie ustnej, zaparcia, impotencja u mężczyzn i niedociśnienie ortostatyczne., W postawieniu diagnozy pomaga Triada osłabienia mięśni proksymalnych, odruchów depresyjnych i dysfunkcji układu autonomicznego.
podobnie jak w przypadku MG, LES można zdiagnozować szukając przeciwciał. Jednak, gdy zdiagnozowano LES, bardziej palącym problemem jest to, że jest to zespół paraneoplastyczny i może być oznaką podstawowej nowotworu złośliwego, najczęściej drobnokomórkowego raka płuc (50% do 70%). Leczenie LES obejmuje adresowanie przyczyny. Niestety, ponieważ jest to związane z drobnokomórkowym rakiem płuc, lekarstwo jest bardzo mało prawdopodobne., W leczeniu objawowym można stosować guanidynę, aminopirydyny lub inhibitory acetylocholinoesterazy. Amifamprydyna (3,4-diaminopirydyna) jest stosowana w celu znacznej poprawy siły mięśni. Aminopirydyny blokują presynaptyczne kanały potasowe bramkowane napięciem i tym samym wydłużają czas trwania presynaptycznego potencjału czynnościowego. Inne terapie, takie jak wymiana osocza, mogą być stosowane w celu zubożenia autoprzeciwciał surowicy. Można również stosować supresję immunologiczną za pomocą steroidów lub środków oszczędzających steroidy (azatiopryna, mykofenolan mofetylu) lub metotreksat.,
botulizm jest potencjalnie śmiertelnym zespołem rozproszonego, wiotkiego porażenia wywołanego przez Clostridium botulinum, beztlenową gram-dodatnią bakterię zarodniotwórczą. Clostridium botulinum wytwarza siedem rodzajów antygenowo różnych neurotoksyn, a poprzez G. toksyny botulinowe B, D, F I G działają na synaptobrewinę, a toksyna botulinowa C działa na syntaksynę. Toksyny botulinowe A i B działają na SNAP-25., Toksyny te atakują białka synaptobrevina, SNAP-25 i syntaxin niezbędne do dokowania i fuzji SVs do stref aktywnych, a tym samym uwalniania ACh do rozszczepu synaptycznego, powodując odwracalne wiotkie paraliż. Botulizm może wystąpić ze względu na spożycie żywności zanieczyszczonej zarodnikami lub toksynami (domowe konserwy) C. botulinum. Powoduje to nudności, wymioty, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie i malejące wiotkie paraliż. W ciężkich przypadkach może dojść do paraliżu i niewydolności oddechowej. U niemowląt może wystąpić botulizm spowodowany spożyciem miodu zanieczyszczonego zarodnikami C., botulinum. Toksyny są wytwarzane w przewodzie pokarmowym niemowląt i niemowląt z zaparciami, słabym karmieniem, słabym płaczem i wiotkim paraliżem. Botulizm może również wystąpić z powodu zanieczyszczenia rany pyłem zawierającym zarodniki C. botulinum. Wywiad, prezentacja kliniczna, wykrywanie toksyny botulinowej i obecność zarodników C. botulinum w surowicy, stolcu, treści żołądkowo-jelitowej lub wysięku z rany stanowią podstawę rozpoznania. Leczenie odbywa się przez podanie antytoksyny. Wczesne podawanie antytoksyny zmniejsza śmiertelność i skraca przebieg choroby., Pacjenci mogą wymagać dłuższych okresów wentylacji.