bojkot autobusów Montgomery
bojkot autobusów Montgomery był protestem o prawa obywatelskie, podczas którego Afroamerykanie odmówili jazdy autobusami miejskimi w Montgomery w Alabamie, aby zaprotestować przeciwko segregacji miejsc siedzących. Bojkot miał miejsce od 5 grudnia 1955 do 20 grudnia 1956 i jest uważany za pierwszą wielką demonstrację USA przeciwko segregacji. Cztery dni przed rozpoczęciem bojkotu Rosa Parks, Afroamerykanka, została aresztowana i ukarana grzywną za odmowę oddania miejsca w autobusie białemu mężczyźnie. Stany Zjednoczone, Sąd Najwyższy ostatecznie nakazał Montgomery ' emu zintegrowanie systemu autobusowego, a jeden z przywódców bojkotu, młody pastor Martin Luther King, Jr., wyłonił się jako wybitny lider amerykańskiego ruchu praw obywatelskich.
autobus Rosy Parks
w 1955 roku Afroamerykanie nadal byli zobowiązani przez rozporządzenie Miejskie Montgomery w Alabamie do siedzenia w tylnej połowie autobusów miejskich i oddawania miejsc białym jeźdźcom, jeśli przednia połowa autobusu, zarezerwowana dla białych, była pełna.,
Ale 1 grudnia 1955 r.afroamerykańska szwaczka Rosa Parks dojeżdżała do domu autobusem Montgomery ' s Cleveland Avenue z pracy w lokalnym domu towarowym. Zasiadała w pierwszym rzędzie w ” sekcji kolorowej.”Kiedy białe siedzenia zapełniły się, kierowca, J. Fred Blake, poprosił Parksa i trzech innych o opuszczenie miejsc. Pozostali Czarni jeźdźcy przystali na to, ale Parks odmówił.
została aresztowana i ukarana grzywną w wysokości 10 dolarów plus 4 dolary opłat sądowych. To nie było pierwsze spotkanie Parksa z Blake ' em., W 1943 r. zapłaciła za przejazd przed autobusem, którym jechał, a następnie wyszła, aby mogła ponownie wejść tylnymi drzwiami, zgodnie z potrzebami. Blake odjechał, zanim zdążyła ponownie wsiąść do autobusu.
chociaż Parks była czasami przedstawiana jako kobieta, która nie miała historii aktywizmu Praw Obywatelskich w momencie aresztowania, ona i jej mąż Raymond byli aktywni w lokalnym oddziale National Association for the Advancement of Colored People (NAACP), a Parks pełnił funkcję jej sekretarza.
po aresztowaniu Parks zadzwonił do E. D., Nixon, prominentny czarny przywódca, który wyciągnął ją z więzienia i postanowił, że będzie uczciwym i sympatycznym powodem w prawnym wyzwaniu Rozporządzenia segregacji. Afroamerykańscy przywódcy postanowili zaatakować ordynację używając również innych taktyk.
Kobieca Rada Polityczna (WPC), Grupa czarnych kobiet pracujących na rzecz Praw Obywatelskich, zaczęła rozsyłać ulotki wzywające do bojkotu systemu autobusowego 5 grudnia, w dniu, w którym Parki zostaną osądzone w sądzie miejskim. Bojkot został zorganizowany przez przewodniczącą WPC Jo Ann Robinson.,
Afroamerykanie Montgomery mobilizują się
gdy wieści o bojkocie rozeszły się, afroamerykańscy przywódcy w Montgomery (stolicy Alabamy) zaczęli udzielać wsparcia. Czarni ministrowie ogłosili bojkot w kościele w niedzielę, 4 grudnia, a Montgomery Advertiser, gazeta o ogólnym interesie, opublikowała artykuł na pierwszej stronie na temat planowanej akcji.
Około 40 000 czarnych autobusów—większość miejskich autobusów—zbojkotowało system następnego dnia, 5 grudnia., Tego popołudnia Czarni przywódcy spotkali się, aby utworzyć Montgomery Improvement Association (Mia). Grupa wybrała Martina Luthera Kinga, Jr., 26-letniego pastora kościoła baptystycznego Dexter Avenue w Montgomery na swojego przewodniczącego i postanowiła kontynuować bojkot, dopóki miasto nie spełni jego żądań.
początkowo żądania nie obejmowały zmiany przepisów dotyczących segregacji; Grupa domagała się raczej uprzejmości, zatrudniania czarnych kierowców i Polityki „kto pierwszy, ten lepszy”, z białymi wchodzącymi i obsadzającymi miejsca z przodu i Afroamerykanami z tyłu.,
ostatecznie jednak grupa pięciu kobiet Montgomery, reprezentowanych przez adwokata Freda D. Graya i NAACP, pozwała miasto do Sądu Okręgowego w USA, starając się całkowicie unieważnić przepisy dotyczące segregacji autobusowej.
Aby zapewnić Podtrzymanie bojkotu, Czarni przywódcy zorganizowali carpools, a afroamerykańscy taksówkarze w mieście pobierali tylko 10 centów—tyle samo, co opłata za autobus—dla afroamerykańskich jeźdźców.,
Wielu czarnoskórych mieszkańców zdecydowało się po prostu chodzić do pracy lub innych miejsc. Czarni przywódcy organizowali regularne masowe spotkania, aby utrzymać mieszkańców Afroamerykanów zmobilizowanych wokół bojkotu.
integracja w końcu
5 Czerwca 1956 roku Sąd Federalny w Montgomery orzekł, że jakiekolwiek prawo wymagające segregacji rasowej siedzeń w autobusach narusza czternastą poprawkę do Konstytucji USA. Poprawka ta, przyjęta w 1868 roku po wojnie secesyjnej w USA, gwarantuje wszystkim obywatelom—bez względu na rasę—równe prawa i równą ochronę na mocy prawa stanowego i federalnego.
miasto, Sąd Najwyższy, który podtrzymał decyzję sądu niższej instancji 20 grudnia 1956. Autobusy Montgomery zostały włączone 21 grudnia 1956 roku, a bojkot zakończył się. Trwało to 381 dni.
bojkot autobusów spotyka się z przemocą
Integracja spotkała się jednak ze znacznym oporem, a nawet przemocą. Podczas gdy same autobusy były zintegrowane, Montgomery utrzymywało wydzielone przystanki autobusowe. Snajperzy zaczęli strzelać do autobusów, a jeden strzelec roztrzaskał obie nogi ciężarnej afroamerykańskiej pasażerki.,
w styczniu 1957 roku zbombardowano cztery czarne kościoły i domy prominentnych czarnych przywódców; rozbrojono bombę w King ' s house. 30 stycznia 1957 roku policja Montgomery aresztowała siedmiu zamachowców; wszyscy byli członkami Ku Klux Klanu, białej supremacji. Aresztowania w dużej mierze położyły kres przemocy związanej z busingiem.
bojkot stawia Martina Luthera Kinga, Jr.w centrum uwagi
bojkot autobusów Montgomery był znaczący na kilku frontach., Po pierwsze, jest on powszechnie uważany za najwcześniejszy masowy protest w imieniu Praw Obywatelskich w Stanach Zjednoczonych, ustawiając scenę dla dodatkowych działań na dużą skalę poza systemem sądowym, aby doprowadzić do sprawiedliwego traktowania Afroamerykanów.
Podejście Kinga pozostawało znakiem rozpoznawczym Ruchu Praw Obywatelskich w latach 60.,
READ MORE: powieść graficzna MLK, która zainspirowała pokolenia działaczy na rzecz Praw Obywatelskich
krótko po zakończeniu bojkotu pomógł założyć Southern Christian Leadership Conference (SCLC), bardzo wpływową organizację praw obywatelskich, która pracowała nad położeniem kresu segregacji na całym południu. SCLC odegrało kluczową rolę w kampanii na rzecz Praw Obywatelskich w Birmingham w Alabamie wiosną 1963 roku i Marszu na Waszyngton w sierpniu tego samego roku, podczas którego King wygłosił słynną mowę „I Have a Dream”.,
bojkot zwrócił również uwagę na walki o prawa obywatelskie, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych, ponieważ ponad 100 reporterów odwiedziło Montgomery podczas bojkotu, aby profilować wysiłki i jego przywódców.
Rosa Parks, podczas gdy przez całe życie unikała reflektorów, pozostała cenioną postacią w historii amerykańskiego aktywizmu na rzecz Praw Obywatelskich. W 1999 roku Kongres Stanów Zjednoczonych przyznał jej najwyższe odznaczenie-Congressional Gold Medal.