Samoloty rozpoznawcze

przed XX wiekiem Maszyny do napędzanego i sterowanego lotu nie były dostępne dla sił zbrojnych, ale podjęto pewne próby użycia lżejszy od samolotów. Podczas wojen napoleońskich i wojny francusko-pruskiej balony były używane przez Francuzów do rozpoznania lotniczego.,

w czasie I wojny światowej samoloty były wdrażane we wczesnych fazach bitwy w roli rozpoznawczej jako „oczy armii”, aby wspomóc siły lądowe. Rozpoznanie lotnicze od tego czasu do 1945 roku było prowadzone głównie przez zaadaptowane wersje standardowych myśliwców i bombowców wyposażonych w kamery filmowe. Fotografia stała się podstawową i najbardziej znaną metodą zbierania danych wywiadowczych dla samolotów rozpoznawczych pod koniec ii Wojny Światowej.

I wojna światowa również wykorzystała samoloty pływackie do lokalizowania wrogich okrętów wojennych., Po tym, jak bitwa jutlandzka zademonstrowała ograniczenia przetargów na wodnosamoloty, postanowiono, że statki Stołeczne będą mogły przenosić, uruchamiać i odzyskiwać wodnosamoloty obserwacyjne. Wodnosamoloty te mogły wypatrywać wrogich okrętów wojennych poza zasięg obserwacji okrętu i mogły wykrywać upadek pocisków podczas działań artyleryjskich dalekiego zasięgu. Wodnosamoloty obserwacyjne zostały zastąpione przez śmigłowce po II Wojnie Światowej.,

Po II Wojnie Światowej i podczas zimnej wojny Stany Zjednoczone opracowały kilka dedykowanych samolotów rozpoznawczych, w tym U-2 i SR-71, do monitorowania zagrożenia nuklearnego ze strony Związku Radzieckiego. Inne typy samolotów rozpoznawczych były budowane dla wyspecjalizowanych ról w wywiadu sygnałowego i monitoringu elektronicznego, takich jak RB-47, Boeing RC-135 i drony Ryan Model 147.

od czasów Zimnej Wojny znaczna część roli samolotów rozpoznawczych przeszła na satelity, a taktyczna na bezzałogowe statki powietrzne (UAV)., Zostało to udowodnione w udanych zastosowaniach przez Izrael i Stany Zjednoczone w operacjach Pustynnej Burzy.