de beste opnamen van Elgar’ s Enigma Variations

De eerste uitvoering van Enigma Variations, gedirigeerd door Hans Richter op 19 juni 1899 in Londen, maakte Elgar ‘ s naam vrijwel van de ene op de andere dag als de beste componist van Engeland sinds Purcell. Hij had een unieke creatie bedacht – een reeks muzikale portretten van zijn vrouw, zijn vrienden en zichzelf, allemaal gebaseerd op een melodie die, zoals hij later zei, ‘de eenzaamheid van de kunstenaar’weergeeft.

• Wat zijn… variaties in muziek?,

hoewel de ondertitel ‘Enigma’ pas voor de première werd toegevoegd door Elgar ’s uitgever, suggereerde de componist dat’over de hele set een ander en groter “thema” gaat, maar niet wordt afgespeeld’. Eindeloos musicologisch speurwerk is er niet in geslaagd om een tegenmelodie op te doen die ‘past’. Dit moet zijn omdat er geen is: zoals de Elgar – Autoriteit Michael Kennedy suggereerde, dacht de componist aan het bredere, abstracte thema van het werk-van vriendschap en liefde, te midden van de sociale scène in en rond zijn huis in Worcestershire.,

• Elgars Enigma-Variaties,… Wat te luisteren naar volgende

De beste opname van Elgars Enigma-Variaties: Sir Mark Elder en het Hallé Orchestra

Hallé Orchestra/Mark Elder (2002)
Hallé CD HLL 7501

Naast het komt door de gelederen als een professionele violist, Elgar gespeeld in diverse andere instrumenten vloeiend, en zijn kennis hier neerkwam op een werk zo veilig geschreven voor elke sectie van het orkest dat het bijna onmogelijk is voor een optreden komen er een beetje bekaaid af., Maar het bereiken van een uitzonderlijke is ook niet eenvoudig: de waaier van muzikale portretten is zo gevarieerd, met orkestrale verbeelding aan te passen, dat het vinden van een bijna ideale touch met elk kan ongrijpbaar zijn.

Sir Mark Elder ‘ s interpretatie met The Hallé, live opgenomen in Manchester in 2002, is zo goed als je kunt krijgen. De manier van het orkest met het Enigma-thema zet een benchmark, met de strijkers prachtig gearceerd en gebalanceerd. De variatiesequentie die volgt biedt het ene genot na het andere – het evenwicht van de openende houtblazers in ‘ R. B. T.,'(Richard Townshend); een stil begin van ‘Nimrod’ (Alfred Jaeger, Elgar ’s uitgever), waardoor de groei van de muziek naar zijn verheven peroratie des te meer memorabel wordt; en een heerlijk aangrijpende bijdrage van de cello’ s in ‘B. G. N.’ (Basil Nevinson, Elgar ‘ s cellist collega).

de emotionele lading die zich door dit alles opbouwt, is echt ontroerend. Er is een apart opgenomen bonus van Elgar ‘ s oorspronkelijke finale aan het werk, wiens abrupte laatste bars Jaeger en Richter overtuigde hem om uit te breiden na die geschiedenis maken eerste optreden., We noemden het Hallé Orchestra als een van de beste orkesten in de wereld Buy from Amazon

• Sir Mark Elder wint opname van het jaar voor Elgar ‘s’apostelen ‘
• Bernard Haitink’ s ‘Mahler 3’ wint 2018 opname van het jaar

meer grote opnamen van Elgar ‘ s Enigma Variaties:

London Symphony Orchestra/Adrian Boult (1970) Warner Classics 764 0152 Sir Adrian Boult kende Elgar persoonlijk, wat een speciale autoriteit geeft aan zijn opnamen van Enigma., Het opgenomen geluid van zijn laatste, gemaakt in 1970, brengt op indrukwekkende wijze de gefocuste glans over die hij uit de orkesten die hij dirigeerde kon toveren. Geen enkele andere opname combineert onsportieve grandeur met gevoeligheid zoals deze.tot de talloze memorabele accenten behoren de zoekende melancholie van het Enigma-thema zelf, het prachtig uitgebalanceerde viool-en-cello-contrapunt van de houtbladmelodie in ‘ C. A. E. ‘(Alice, Elgar ’s vrouw), de bijna Scherpende intensiteit van ‘Nimrod’, en Boult ’s tempo van de’ E. D. U. ‘finale, met zijn zorgvuldig beoordeelde terughouding van de’ C. A. E.,’de herinnering aan het thema voor de opzwepende conclusie. Dat gezegd hebbende, het is mogelijk om te voelen dat het totale effect klinkt te abstract symfonisch, misschien mist de genegenheid van Elgar ‘ s muzikale portret-schilderij.buy from Amazon

BBC Scottish Symphony Orchestra / Martyn Brabbins (2016)
Hyperion CDA68101

hoewel Elgar ‘ s idioom typisch Engels van toon is, was het gebaseerd op een diep technisch begrip van de Oostenrijks-Duitse orkesttraditie., Het verband is opvallend duidelijk in de reactie van Martyn Brabbins uit de BBC Scottish Symphony – The Bruckner-die Unisono hoorns suggereert in ‘C. A. E’, of de ernst van de massed strings in ‘R. P. A.’ (Richard Arnold). Er zijn ook fantasierijke accenten, zoals in ‘ Dorabella ‘(Dora Penny), wiens solo altviool en twitterende houtblazers (neemt ze zichzelf net een beetje serieus?) worden gecompenseerd door de flikkerende snaren van de centrale sectie (misschien doet ze dat niet)., En een spookachtig gevoel van ruimte wordt opgeroepen in de ‘Romanza’ variant – vrijwel zeker onsterfelijk Helen Weaver, Elgar ‘ s voormalige verloofde, die naar Nieuw-Zeeland was geëmigreerd.Martyn Brabbins benoemd tot music director bij de English National Opera RECORDING OF the MONTH: Brabbins dirigeert Elgar ‘ s Enigma Variations Royal Albert Hall Orchestra/Edward Elgar (1926) Naxos Historical Great Conductors 8.,111022

luisteraars die aarzelen om een historisch document uit 1926 te benaderen, kunnen gerustgesteld worden: het geremasterde opgenomen geluid is uitstekend, met een fatsoenlijk tonaal en dynamisch bereik en miminaal gesis. Terwijl de subtielere orkestrale effecten niet altijd duidelijk zijn, komen de energie en directheid van Elgar ‘ s dirigeren in fraaie stijl over. De snarenportamento glijden tussen noten, dan een standaard apparaat, is nu minder bekend, maar Elgar gebruikt ook minder rubato tempo-bending dan de meeste van de huidige dirigenten.

speciale momenten omvatten de grillige string lijnen in ‘ W. N.,'(Winifred Norbury) en een openhartige tempokeuze voor ‘Nimrod’. Elgar ’s manier met zijn afsluitende zelfportret,’ E. D. U.’, moet wel het meest opwindende zijn dat ooit is opgenomen.Buy from Amazon

And one to avoid:

Philharmonia Orchestra / Sir Andrew Davis (2009) Signum Classics SIGCD168

‘Avoid’ is maybe harsh: there are no perversities in Sir Andrew Davis ’s 2009 interpretation, and the Philharmonia’ s contribution has all the rich-toned professionalism one would expect., Toch is dit een van die live opnames waar, om welke reden dan ook, het resultaat te lang duurt om zich boven een gevoel van eersteklas routine te verheffen. In Basil Nevinson ‘ s variatie (nummer 12 van de 14) lijkt het hart van de muziek eindelijk echt te kloppen. Dat is laat.

• kopen van bladmuziek Plus

Lees meer recensies van de laatste Elgar-opnamen hier

---