Persistent genital arousal disorder in a male: a case report and analysis of the cause
Rajkumar Kamatchi and Andrew Ashley-Smith
citeer dit artikel als: BJMP 2013; 6(1):a605
Download PDF
een 54-jarige man gepresenteerd aan de psychosexual clinic met symptomen die wijzen op persisterende genital arousal disorder van 2 jaar. Lichamelijk onderzoek en onderzoek uitgesloten onderliggende urologische of neurologische oorzaken. Hij werd behandeld met Diazepam en pregabaline en zijn symptomen verminderden in intensiteit.,
Inleiding:
Persistent genital arousal disorder (PGAD), ook bekend als persistent sexual arousal syndrome (PSAS) of restless genital syndrome (ReGS), wordt recentelijk erkend als een seksueel gezondheidsprobleem in westerse landen, hoewel het door DSM IV of ICD 10 niet als een fysieke of psychiatrische aandoening wordt beschouwd. PGAD wordt geassocieerd met constante, spontane en opdringerige gevoelens van genitale opwinding in de afwezigheid van bewuste seksuele gedachten of stimuli.,
De werkdefinitie van PGAD1, 2 is als volgt:
1) aanhoudende fysieke opwinding in het genitale gebied
2) bij afwezigheid van bewuste gedachten over seksuele begeerte of interesses
3) geassocieerd met spontaan orgasme of gevoelens dat een orgasme op handen is en
4) de symptomen niet verminderd door een orgasme.
Het kan aanwezig zijn gedurende het leven van de persoon (primaire PGAD) of zich ontwikkelen op elke leeftijd (secundaire PGAD). Het wordt geassocieerd met verschillende graden van nood bij de patiënten. Deze nieuwe aandoening is gemeld bij vrouwen door tal van artsen in de afgelopen tien jaar., Tot nu toe is er echter slechts één melding van twee mannetjes die lijden aan ReGS in de literatuur.3 we melden een geval van PGAD bij een man en proberen de oorzaak te analyseren.
casus Report
Een 54-jarige man werd doorverwezen naar de psychoseksuele kliniek door een uroloog met een geschiedenis van 2 jaar van constante gevoelens van fysieke opwinding in het genitale gebied alsof hij op het punt stond te ejaculeren. Deze gevoelens werden geassocieerd met pijn die tot op zekere hoogte werd verlicht na ejaculatie., Deze symptomen begonnen plotseling voor het eerst toen hij surfen op het internet en per ongeluk belandde in pornografische websites. Maar later waren de symptomen constant zonder enige seksuele stimuli en hij kreeg enige verlichting van het bereiken van climax.
hij beschreef dat de fysieke opwinding in het genitale gebied in intensiteit toenam tot een punt dat hij moest ejaculeren om enige verlichting te krijgen. Hij voelde dit “alsof hij de hele tijd een climax wilde hebben”. Post-Ejaculatie, voelde hij zich angstig, moe en misselijk voor enige tijd, waarbij de symptomen weer versterkt dat hij nodig climax., Aanvankelijk herhaalde deze cyclus elke 2-3 dagen, maar later nam de frequentie toe tot 2-3 keer per dag. Hij bereikte een climax door zowel masturbatie als geslachtsgemeenschap. Hij vond deze ejaculaties onaangenaam en niet plezierig. Hij voelde zich razend als hij niet kon ejaculeren en de post orgastische gevoelens waren ernstig als hij een orgasme voor een dag of twee vermeden. Hij beschreef regelmatige ejaculaties leidde tot minder ernstige “come downs”, maar liet hem constant leeglopen.zijn medische geschiedenis omvatte vasectomie vier jaar geleden met kleine complicatie van pijnlijk scrotum dat volledig verdween met pijnstillers., Hij had ook weinig urineweginfecties (UTI) in het verleden die werden behandeld met antibiotica. Hij werd in eerste instantie gezien door uroloog die lichamelijk onderzoek dat werd opgemerkt normaal uitgevoerd. Vervolgens werden onderzoeken uitgevoerd waaronder CT-KUB, Ct-buik, Urogram, transrectale echografie van prostaat en zaadblaasjes, flexibele cystoscopie en werden geen afwijkingen opgemerkt. Hij had ook MRI-hersenen die normaal waren. Hij had geen symptomen van hyperactieve blaas en er werd geen varicocele opgemerkt.,toen hij werd gezien in de psychoseksuele kliniek, werd opgemerkt dat hij erg angstig was en zich schuldig voelde over het incident van het kijken naar pornografie, waardoor de symptomen begonnen. Er waren geen depressieve of psychotische symptomen. Voorafgaand aan het bijwonen van deze kliniek kreeg hij duloxetine 30 mg voorgeschreven door de uroloog, die hij slechts enkele weken nam. Hij stopte het omdat er geen symptoomverlichting was. Hij kreeg diazepam en pregabaline. De dosis werd verhoogd tot 2 mg eenmaal daags diazepam en 50 mg eenmaal daags pregabaline., Zijn symptomen namen geleidelijk af en nu blijft hij licht symptomatisch hoewel hij zich “meer onder controle”voelt. Hij werd ook doorverwezen naar psycholoog en had een beoordeling. Omdat hij niet psychologisch van geest was en niet in staat om deel te nemen aan sessies, stopte hij met het bijwonen.
discussie
de klinische kenmerken bij deze man waren consistent met de definitie van PGAD. Hij had lichamelijke opwinding symptomen, die niet gerelateerd waren aan seksuele begeerte of gedachten en veroorzaakte ernstige pijn bij hem. De symptomen werden tot op zekere hoogte verlicht door ejaculatie., Hij werd behandeld met diazepam en pregabaline wat de intensiteit van de symptomen verminderde.
Er is een opkomende literatuur over de pathofysiologie, mogelijke etiologische factoren en de managementopties van PGAD. Er zijn verschillende associaties gemeld, waaronder psychologische4, 5 en organische 6-9 pathologieën met enig overtuigend bewijs.
in dit geval had hij weinig UTI en een kleine complicatie van pijnlijk scrotum na vasectomie, enkele jaren voor het begin van PGAD., Maar hij had een volledige urologische en neurologische onderzoek onlangs die geen onderliggende organische oorzaak voor zijn huidige symptomen toonde. Hij leed geen eerdere depressieve of angststoornis. Vandaar zijn huidige symptomen kunnen worden veroorzaakt door angst die verder wordt verergerd door het feit dat hij werd gericht op de genitale opwinding en het bereiken van climax om de pijn te verlichten. Toen hem diazepam en pregabaline werd voorgeschreven, werd zijn angst minder en verminderde zijn lichamelijke symptomen in intensiteit., De mogelijkheid van een organische oorzaak kan echter niet volledig worden uitgesloten omdat hij eerder sensorische neuropathische pijn leed na vasectomie. Verdere pregabaline is nuttig voor zowel gegeneraliseerde angst als neuropathische pijn. Daarom concluderen we dat zijn symptomen een gevolg kunnen zijn van interactie tussen fysieke en psychologische factoren. Dit suggereert dat PGAD een psychosomatische aandoening zou kunnen zijn, die al werd voorgesteld als een oorzaak voor PGAD bij vrouwen door Goldmeier en Leiblum.4
vergelijkbaar met de oorzaken van PGAD, zijn er weinig behandelingsmodaliteiten gerapporteerd in de literatuur., Deze omvatten de behandeling van de onderliggende organische oorzaken indien gevonden, elektro-convulsieve therapie (ECT) indien comorbid met stemmingssymptomen,10 transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS), 3 cognitieve gedragstherapie11 en medicijnen zoals varenicline.2 We gebruikten anti-angstmedicijnen (diazepam en pregabaline) en bereikten adequate symptoomverlichting. Dit ondersteunt ook het idee dat PGAD een psychosomatische aandoening zou kunnen zijn gerelateerd aan de perifere zenuwen van het genito-urinair systeem.,
dit geval bevestigt dat PGAD ook bij mannen voorkomt, wat heel anders is dan priapisme en het zou een psychosomatische aandoening kunnen zijn. Er is meer onderzoek nodig naar de pathofysiologie van PGAD en het beheer ervan.Rajkumar KAMATCHI, MBBS, DMH, MRCPsych, ST6-stagiair in de Algemene volwassenenpsychiatrie & ere-Associate Clinical Teacher, Warwick Medical School, The Caludon Centre, Coventry, UK., ANDREW ASHLEY-SMITH, FRCPsych (SA), MRCPsych, MMedSci, Consultant psychiater & Honorary Associate Clinical Professor, Warwick Medical School, The Caludon Centre, Coventry, UK. correspondentie: DR. RAJKUMAR KAMATCHI, The Caludon Centre, Coventry, UK, CV2 2TE.
E-Mail: [email protected] Goldmeier D, Meau A, Hiller J, Crowley T. Persistent genital arousal disorder: A review of the literature and recommendations for management. Int J STD AIDS 2009; 20/6: 373-77
The above article is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.