vergelijking van famotidine met cimetidine en ranitidine
de farmacodynamische, therapeutische en toxicologische eigenschappen van famotidine worden geëvalueerd en vergeleken met die van cimetidine en ranitidine. Famotidine, een H2-receptorantagonist met een thiazolkern, is op equimolaire basis ongeveer 7,5 keer potenter dan ranitidine en 20 keer potenter dan cimetidine. Therapeutische studies geven aan dat famotidine 20 mg b.i.d., 40 mg voor het slapengaan is even effectief als standaarddoses van cimetidine en ranitidine voor het helen van zweren in de twaalfvingerige darm. Een dosis van 40 mg voor het slapengaan lijkt goedaardige maagzweren te genezen. Een enkele nachtelijke dosis van 20 mg is effectief bij het voorkomen van relaps in de twaalfvingerige darm. Er zijn verdere studies nodig om de werkzaamheid van famotidine te vergelijken met cimetidine en ranitidine bij de behandeling van maagzweren en bij de preventie van recidiverende duodenumzweren. De totale incidentie van bijwerkingen die zijn waargenomen met famotidine lijkt vergelijkbaar te zijn met de incidentie die is gemeld voor cimetidine en ranitidine., Zoals ranitidine, heeft famotidine geen antiandrogenic gevolgen of remt wezenlijk het levermetabolisme van drugs. Vanwege de verhoogde antisecretoriepotentie en het gebrek aan antiandrogene effecten bij hogere doses kan famotidine de H2-receptorantagonist zijn die bij de behandeling van het Zollinger-Ellison-syndroom de voorkeur geniet. Aanvullende klinische ervaring, evenals kosten en veiligheidsfactoren, zal de plaats van famotidine in het behandelen en het voorkomen van zuur-peptische wanorde bepalen.