Waarom is onvoorwaardelijke positieve aandacht nuttig in therapie?
” de merkwaardige paradox is dat als ik mezelf accepteer zoals ik ben, ik kan veranderen.”
het bovenstaande citaat is van de psycholoog Carl Rogers die erkende dat een grote barrière om een gelukkig leven te leiden is wanneer we onszelf niet accepteren zoals we zijn. Onvoorwaardelijke positieve zelfrespect is de term Rogers gebruikt om de staat waarin een persoon respect, smaak, en warmte ten opzichte van zichzelf te beschrijven, maar op een manier die niet afhankelijk is van het voldoen aan de verwachtingen van anderen.,wat Rogers in zijn vele jaren als therapeut had opgemerkt, was dat mensen die hulp zochten vaak degenen waren wier achting voor zichzelf afhankelijk was – afhankelijk van de goedkeuring van anderen — zodanig dat ze zich alleen waardevol konden voelen voor zover ze aan deze verwachtingen voldeden. Voorwaardelijke aandacht is hoe we ontspoord raken van onszelf.,wat Rogers ontwikkelde was een vorm van therapie – cliënt-gerichte therapie — waarbij de taak van de therapeut was om de cliënt een onvoorwaardelijke relatie aan te bieden. Als we tijd doorbrengen met een therapeut die ons een relatie aanbiedt waarin we geen dingen hoeven te zeggen of te doen om hen te behagen, dan kunnen we leren onvoorwaardelijk te zijn ten opzichte van onszelf.
Het is zo ’n krachtig idee van Rogers’ s dat therapie niet gaat over iets doen met de andere persoon, maar over het geven van hen de vrijheid om te leren om het voor zichzelf te doen.,Rogers ‘ theorie was dat als mensen onvoorwaardelijke positieve achting ervaren in hun relaties, ze onvoorwaardelijke positieve zelfrespect zullen ontwikkelen, wat op zijn beurt leidt tot wat hij noemde een interne plaats van evaluatie en een vertrouwen in hun organismische waardering.
door interne plaats van evaluatie hij bedoelde het vermogen van een persoon om zijn ervaringen in de wereld te evalueren vanuit zijn eigen referentiekader, dat wil zeggen, niet vertroebeld door hun omstandigheden van waarde., Met organismische waardering bedoelde hij het vermogen van mensen om in zichzelf te vertrouwen wat goed voor hen is en welke richting ze in het leven moeten gaan — zoals het idee van vertrouwen in je gevoel als je iemand ontmoet, of een beslissing moet nemen. Wanneer een persoon onvoorwaardelijk van zichzelf accepteert, zijn ze vrij om te groeien en zich te ontwikkelen als personen.