Strong Willed Child
Vraag:
Ik heb zoveel problemen dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Ik ben de trotse moeder van een mooie 2 jaar oude dochter. Ze is het licht van mijn leven, maar jongen, we hebben problemen. Ze is zeer onafhankelijk en wilskrachtig. Ook erg luid!!! Schreeuwen is haar antwoord op alles wat ze niet leuk vindt. Ik wou dat ik kon zeggen dat deze problemen nieuw zijn, maar ze doet ze al sinds ik me kan herinneren. Ik ben niet zo goed in het omgaan met constante driftbuien. Ik heb uw boeken gelezen en heb geprobeerd ze toe te passen, maar Jordyn negeert me gewoon., Je kunt haar geen vragen stellen omdat ze nooit antwoordt.mijn andere probleem is haar duidelijke voorkeur voor haar vader. Hij is geweldig met haar en ik ben zo blij dat ze dichtbij zijn, maar slechts een keer zou ik willen dat ze verdrietig zijn Ik vertrek of wil me als ze gewond of moe is. Ik voel me echt zo ontoereikend en dat ze me gewoon niet leuk vindt. don ‘ t toegeven om te proberen om punten te krijgen, maar ik zou graag weten of voelen dat ze nog steeds van me houdt. Zelfs mijn vrienden en familie hebben medelijden met me., Mijn man en ik hebben een zeer wankele relatie, maar ik ben bang dat als ik vertrek het haar nog een reden zal geven om me later te haten. Help me alsjeblieft met dat geschreeuw. Het negeren helpt niet. Ik zal eerlijk zijn, Ik ben klaar om te schreeuwen en terug te schreeuwen. Ook is het normaal voor haar om één ouder zo volledig en voor zo lang favoriet te zijn.
ook woon ik in het Seattle / Tacoma gebied en was benieuwd wanneer je misschien een andere workshop of als je weet van een ouderschap klassen die gebruik maken van uw theorieën?
antwoord:
beste Emily,
mijn naam is Jody McVittie., Ik ben een ouder opvoeder in Everett, train ouder opvoeders in de omgeving van Seattle en helpen bij het beantwoorden van vragen voor de PD website. Ik ben ook een huisarts. Ik zie dat je je overweldigd voelt. Het hebben van een twee jaar oud rond het huis kan echt intens zijn. Als ouder van drie zeer” sterke wil ” kinderen (nu 17, 14 en 12) kan ik me herinneren hoe dat voelde. Er waren tijden die luidruchtig waren, tijden die frustrerend waren, tijden dat mijn opvoedingsvaardigheden totaal ontoereikend waren…en tijden dat ik me nog steeds overweldigd voel., Een van de dingen die me geholpen om een beetje perspectief te krijgen was het realiseren (van het lezen van een boek denk ik) dat de dingen die mijn kinderen zo uitdagend soms waren ook vaardigheden die enorme activa als volwassenen zou zijn. Het maakte het moeilijk om hun ouder te zijn. (Maakt het moeilijk!). Ik dacht bijvoorbeeld aan mijn zoon als echt koppig en toen realiseerde ik me geleidelijk dat het leek alsof hij koppig was toen hij een andere persoon (mij) had om echt koppig tegen te zijn. Ik realiseerde me dat hij echt gewoon volhardend was in zijn overtuigingen en in wat hij wilde (vaak hardnekkiger dan ik was)., Hij putte me uit toen ik terug duwde. Ik dacht altijd dat terug duwen of toegeven de enige twee keuzes waren. Het was hij of ik. Ik heb geleidelijk geleerd dat als we op zoek zijn naar andere keuzes die ons beiden respecteren, de dingen een stuk soepeler gaan. Ik herinner me een kerstochtend toen hij ongeveer 7 was en hij kreeg een zak oude centen en wat boeken om ze in te stoppen. Dat was het. Dat was alles wat hij wilde doen. Geen cadeautjes meer, niets meer tot elke cent nauwkeurig onderzocht werd. Mijn eerste reactie was dat ik me een beetje overstuur voelde….en toen realiseerde ik me dat hij het naar zijn zin had., Dat was wat kerstochtend voor hem (en voor ons allemaal) moest zijn. We pauzeerden al ons cadeau geven, hij keek naar centen en de rest van ons maakte zich klaar voor het ontbijt of speelde met speelgoed. We hadden een leuke pauze, aten samen ontbijt en daarna genoten van de rest van de festiviteiten. Ik heb veel geleerd die ochtend. Het hoefde niet over goed of fout te gaan…we konden gewoon een oplossing vinden die voor ons allemaal werkte. Het was respectvol voor ieder van ons en de situatie., Het klinkt een beetje alsof jij en Jordyn een gedragspatroon hebben ontwikkeld dat zichzelf herhaalt en misschien erger wordt (vanuit jouw standpunt toch). Hier zijn enkele suggesties die hebben gewerkt voor andere ouders van sterke wil (en luid) tweejarigen. Eerst erkennen dat veel van haar gedrag is zeer ontwikkeling normaal. Tweejarigen kunnen erg luid zijn en ze gaan in cycli over welke ouder ze liever bij zijn. Neem dat deel niet persoonlijk (zelfs als je veel 2-jarigen kent die zich niet gedragen als Jordyn)., Wees voorzichtig met je veronderstellingen dat omdat ze niet boos als je vertrekt of liever papa dat ze “niet van je houdt.”Ze heeft duidelijk veel vertrouwen dat je terug zult komen, en dat je een constante in haar leven bent. Dat is een goede zaak.
denk vervolgens op een iets andere manier na over het concept van wederzijds respect dan voorheen. Ik zie wederzijds respect als respect voor jezelf en de situatie. Je kunt niet veranderen wat Jordyn doet, maar je kunt wel veranderen wat je doet en het is zeer waarschijnlijk dat zij ook haar gedrag zal veranderen (maar niet meteen)., Laten we eens kijken naar twee van de problemen die u noemde: driftbuien en ruis driftbuien zijn normaal voor tweejarigen. Het is normaal voor driftbuien te bug ouders ook, maar je kunt dat minimaliseren. Hier zijn een paar dingen die kunnen helpen.
respecteer eerst de situatie. Dat betekent dat het helpt als je begrijpt dat driftbuien normaal zijn. Tweejarigen zijn niet erg goed in het organiseren van hun gevoelens en het uiten van zichzelf goed. Ze worden overweldigd. Driftbuien zijn het meest waarschijnlijk wanneer kinderen uit hun gebruikelijke routine (overgeslagen dutje, bezoekers, enz.) hongerig of moe zijn. Driftbuien zijn meestal zelfbeperkend….,zolang volwassenen zich er niet mee bemoeien. Driftbuien worden verlengd wanneer ze in de perceptie van het kind effectief zijn in het krijgen van speciale service, aandacht of macht. Het helpt als ouders zich realiseren dat driftbuien slechts een manier zijn om gevoelens uit te drukken en hun kinderen hun gevoelens te laten hebben zonder de noodzaak te voelen om te straffen of te redden.
een respectvolle manier om een kind met een driftbui te behandelen is om ze zachtjes te laten weten dat je van ze houdt, en als ze klaar zijn met het lawaai zul je blij zijn om ze een knuffel en wat liefde te geven….en ga dan een paar passen verder., (Een knuffel aan het einde van een woedeaanval is geen beloning, het is een manier om een verbinding en verbondenheid te herstellen die ze in de eerste plaats niet konden vinden) doe dit waar je ook bent. (Ja, kinderen kunnen kiezen een aantal vrij beschamende plaatsen om driftbuien te hebben. Ik herinner me een paar dingetjes…een in de melk sectie van de supermarkt, en een andere in de voorkant van Nordstroms in het winkelcentrum tijdens de kerstinkopen. Andere ouders zijn er ook geweest…ze weten dat je geen gemene ouder bent…en ze hebben empathie. Trouwens, de meesten van hen hebben je nooit eerder gezien en zullen je nooit meer zien.)
ten tweede: respecteer jezelf., In de omgeving van een driftbui is dit vrij uitdagend. Doe wat je moet doen om kalm te blijven, ongestoord en echt te begrijpen dat de driftbui niet over jou gaat. Het is uw dochter ‘ s spullen (hoewel ze zal alles doen wat ze kan om u een slecht gevoel over). Als ze begint te kalmeren werkt het goed om te vragen of ze al klaar is voor de knuffel of dat ze eerst nog wat meer wil huilen. Blijf stevig en vriendelijk tegelijkertijd. De boodschap van liefde zal luid en sterk doorkomen.
ruis: respecteer de situatie (zoek begrip en respecteer de betrokkenen): alle kinderen maken ruis., Sommigen meer dan anderen. Kinderen zijn erg creatief met hun gedrag en kunnen gedrag vinden dat op je knoppen drukt….en blijf ze dan gebruiken. Het is niet dat ze je lastig willen vallen of pijn willen doen, het is dat ze een voortdurende behoefte hebben om erbij te horen en als ze je bezig kunnen houden met hen voelen ze die verbinding. Steun Jordyn in het krijgen van behoren met u op andere manieren. Breng tijd met haar doen wat ze leuk vindt, op haar schema voor enige tijd elke dag (je waarschijnlijk al doen…gewoon blijven doen).
respecteer jezelf., Als je niet van het harde geluid (schreeuwen), vriendelijk en stevig laat Jordyn weten dat en dan hebben de tong in je schoen overeenkomen met de tong in je mond. “Ik ga naar een andere kamer totdat het volume hier is terug naar een binnen geluidsniveau” (en dan de kamer te verlaten). Af en toe als mijn kinderen jonger waren zou ik nodig hebben om een time-out in de badkamer gewoon om mezelf te herstellen. Ik hield stripboeken in de badkamer en deed de deur op slot. Soms zat het kind buiten een tijdje te huilen (waardoor het langer duurde voordat ik me beter voelde)., Toen ik me beter voelde (in 5 minuten of zo) zou ik de deur openen en hen uitnodigen voor een knuffel te zeggen ” Oef! Ik voel me beter nu ik even weg ben, wil je een knuffel?”Ik heb nogal wat herinneringen aan zitten op de badkamervloer met een vochtig, warm kind in mijn schoot als we weer op de rails samen. Weglopen van schreeuwen is moeilijk en is geen onmiddellijke genezing. Het werkt na verloop van tijd. Nog een laatste woord over schreeuwen. Soms schreeuwen kinderen die niet goed horen. Ze hebben ook taalontwikkeling en gedrag vertraagd dat erg gefrustreerd lijkt (omdat communicatie zo moeilijk is)., Je briefje impliceert dat ze” nooit ” luistert. Je praat niet over haar taalvaardigheid, behalve dat je zegt dat ze pre – verbaal is.”Een tweejarige moet niet pre-verbaal zijn.””De meeste tweejarigen (vooral eerstgeboren meisjes) hebben een vrij verbazingwekkende woordenschat en moeten woorden in korte zinnen (3-4 woorden) rijgen op de leeftijd van 18 – 20 maanden. Als u zich zorgen maakt dat ze niet goed hoort, bezoek dan uw huisarts of kinderarts. . Slotte. Het klinkt alsof Jordyn niet de enige uitdaging in je leven is. Wat doe je om voor jezelf te zorgen?, Veel moeders verliezen het spoor van het verzorgen van zichzelf vanwege al hun andere verantwoordelijkheden. Helaas, als we niet voor onszelf zorgen, hebben we minder energie om te doen wat we moeten doen…en dan voelen we ons slechter…en het is een vicieuze cirkel. Zorg goed voor jezelf. Als dat betekent dat het krijgen van wat beweging, wat babysit tijd van een buurman, of wat begeleiding voor u en uw man, het is echt belangrijk en kan je veel beter voelen over een van uw meest dierbare relaties, die met uw dochter.,
u houdt duidelijk van uw dochter en stelt grote vragen. Ik wens u het allerbeste,
Jody McVittie